Ik ben hier al tien dagen en heb jullie nog niks geschreven. Laat ik ben beginnen met dat het goed met me gaat. De antibiotica en het redelijk rust houden hebben hun werk gedaan. Mijn vertrek uit Lima en aankomst in Guatemala waren raar en onwerkelijk en ik stond op het punt om de handdoek in de spreekwoordelijke ring te smijten. Een bijzondere ontmoeting in het vliegtuig en een warm onthaal in het hostel in guata-city hebben daar verandering in gebracht. Hoewel ik zonder pinpas, en zo bleek die vrijdag , 9 maart, ook zonder werkende american express (en ja welke idioot reist dan ook met Amex) heb ik het oponthoud in de stad super gevonden. Het nummer 1 hostel van Guatemala is dat niet voor niks, en het was te gek met de locals te hangen. Ik heb twee dagen meegedraaid in het hostel, mensen opgehaald en naar de markten geweest. La terminal; de grootste markt van de americas, zo te gek! Al die kleuren en geuren en hallen vol! En dan midden op zo'n markt voor anderhalve euro de smakelijkste dingen eten.

Dus vertrekken daar op mandaag, toen mijn pakketje pinpas, met dank aan Alex!!, aankwam was bijna laatig. Maar de heren van quetzalroo hebben me zo enthousiast gemaakt over hun land dus ik ben benieuwd! Dus gringo trail here we come.

Stop 1 chickenbus naar Antigua, de mannen van het hostel waren zo lief om ons daarheen te brengen. Wel een ervaring vooral als het steeds drukker er drukker wordt. Wat op dit punt wel leuk is om te melden is dat ik de komende drie dagen met de Ierse Laura op stap ben.

Omdat zij veel minder tijd heeft dan ik besluiten we om antigua snel En Efficiënt toen doen. Box ticking speedy Style. Op ons lijstje staat 6 uur sochtends vulkaan, traditionele lunch, stadswandeling, markt en uitgaan. Check check check en check

Hoewel Antigua heel mooi is ben ik wel blij om te vertrekken. Zo veel touristen en betrap me erop dat ik

Bijna een caramel macchiato wil bestellen bij Starbucks.Als ik de volgende dag naar het meer vertrek gaat Laura met me mee. Dus weer maar kort slapen, wat trouwens gezien en muffe schimmellucht in het hostel, dat ik voornamelijk op de naam heb uitgekozen (Black cat), niet heel erg is. Heerlijk 7 uur bumpy ride naar Laguna de atitlan. Stop nr2 Wat een plaatje. Dagje St. Marco's en een pubquiz met de guys. Wow wat weet ik weinig. Op het moment sluit alles om elf uur rond het meer, door een aantal moorden onder locals. Ik zit enorm te twijfelen om naar een muziek festival te gaan of St. Paddy's day te vieren bevriende Ieren in Antigua. Dan overtuigt me ervan dat het festival de moeite waard is en als returnig favour beklimt hij de Indian Nose met mij. Ik ben er nu wel echt achter dat hiken niet echt mijn ding is. En sinds mijn antibiotica kuur ben ik ook nog steeds niet helemaal fit. Ik geniet van het uitzicht, de beloning als je eenmaal bent aangekomen, maar de weg omhoog vind ik maar zwaar. Misschien hadden we ook niet op het heetst Vd dag moeten gaan;). Het festival was te gek in de zin van een ervaring. Gringo Hippies die jaren gelden in guate zijn blijven hangen en

nu een festival organiseren. De works met beschilderde gezichten, genoeg wiet, kleedjes en free hugs.. Haha toen miste ik mijn vriendjes echt.

Lekker brak de volgende ochtend naar lanquin. Gringo trail stop nr3.

Met Dan en een meisje Joanna. Dan en ik hebben een super goede klik, kunnen elkaar heerlijk afzeiken en lachen veel. Joanna is gewoon een beetje raar. Kon er dagen mijn vinger niet op leggen maar nu weet ik het. Zij voert geen gesprekken, ze stelt de ene vraag na de andere. Achter elkaar door. Of ze naar het antwoord luistert weet ik niet..

Anyhoe; semuc champey (chimu chemy hè Steve).

Iedereen vertelt je hoe mooi en gaaf en te gek en het is waar. Zeker een Vd mooiste dingen die ik ooit heb gezien. Dat was de hike zeker waard. En ook de spinnen en kakkerlakken, gaab! moet ik toegeven dat ik de drie in mijn t-shirt niet echt kon waarderen.

Om het toeristische feestje compleet te maken zijn de Britt en ik de volgende dag gaan tuben! Precies zoals je denkt, met een rubberen band de rivier afdobberen met een koud biertje: wat een feest. Helaas geen foto's van...

Omdat Dan helaas terug moet naar rio dulce, reis ik weer alleen verder. Met drie uur slaap, en aardig wat drankjes valt de 9 uur lange rit op de achterbank van de shuttle van het hostel (afzetters) zwaar. Na een uur vraag ik om te stoppen, trek het niet meer. Reactie van de chauffeur: gij kijkt naar mijn wit weggetrokken gezicht en begint te lachen. Lekker! Een wagenziekte pil veder, lig ik in coma. En na nog eens 7 uur ben ik er,

Gringo spot nr 4: Flores en Tikal......

Dat was het weer even voor nu, ik probeer snel eens wat foto's te delen. Ik mis jullie heel erg en tegelijk begin ik eindelijk rustig te worden. Tot snel en veel liefs!