Chilenen, honden en Empanadas

Valparaiso wasmooi en als ik eerlijk ben achteraf op de foto´s mooier dan ik in herinnerig had. Het blijft wel gek zo´n UNESCO stad, mooi aan de ene kant, maar of het geld goed gebruikt wordt en of de Chilenen er zelf beter van worden kan je je afvragen.

We zijn twee dagengoed uitgeweest in Valpomet een Chileen envrienden die Alex in Brazilie had ontmoet. Tof als je met locals mee op stap mag.Is toch een ander manier van een stad en het nachtleven zien.Als je denkt dat een kater van Caipirinhas erg is, dan moet je nooit het nationale drankje van Chile drinken: Pisco Sour.Dat deed pijn!!

Er kan goed gesurft worden in Chile, maar alles is groot en de stranden zijn niet zo mooi en vies. Veel goeie breaks (zegt men)zijn alleen te bereikenmet de autoof bus en Alex en ik zaten weer vast. Wat te doen?

Maaris ons gelukt, het maken van een plan. Wel op op onze manier, zoals alleen wij dat kunnen. Opgestaan en wel op woensdagochtend (8/2) uitgecheckt en ingepakt. Toen geluncht en plannen maken. Dat duurde zolang, dat we besloten maar weer i te checken in het hostal.

Maar het plan is er. Terug naar Pichilemu, waar Alex al was geweest maar het qua vibe toch het meest relaxed scheen te zijn. Beetje een Brazile falshback voor hem maar goed, we gaan ervoor.

Daar zijn we nu sinds donderdag. Surf Eat Sleep. Het hostel voelt aan alsof je met 12 vrienden op vakantie bent in Frankrijk in een huisje. Samen bbq- en films kijken en uitgaan. Heelrelaxed.

Vandaag heb ik het surfen bijna opgegeven. Moelijke rotsport is een understatement, maar morgen met goede moed maar weer het water in. Vandaag even niet. Misschien krijg ik Alex morgen zover dat die met me oefent. Of een goeie leraar die geen Engels spreekt of Alex die niet zogoed lesgeeft. Worth a shot...

Tot nu toe is mijn dubbele gevoel bij Chile gebleven, de mensen zijn of super vriendelijk en behulpzaam of ze lopen je omver en dringenvoor. Je weet nooit of iemand ergens gewoonstaat, wacht of nog een Empanada gaat bestellen.

En Empanadas dat is hun grote trots. Op elke vijf meter zijn deze gevulde deegpakketjes te krijgen, met alles erin wat je wilt, plus kaas. Je kan zien dat de Chilenen van hun Empanadas houden, de zogenoemde fast food snack. Er is alleen niks ´fast´aan. Nu in high season en dan vooral in het weekeind, is de wachttijd voor deze overheerlijke gefrituurde snack ongeveer 90 minuten. Je moet er wat voor over hebben. Sneller gaat het bestellen van een Completo, wat zoveel is als een broodje hot-dog met zoveel mogelijk shite erop, zuurkool, avocado, mayo ketchup mosterd en hete saus. Gezond eten doen ze niet aan. Gelukkig is er wel genoeg groente en sla te krijgen in de supernarkten. Want als het surfen maar niet wil lukken en ik blijf eten zoals Alex, of erger zoals de Chilenen, komt er over drie maanden een tonnetje naar huis.

En ander opvallend verschijnsel in Chile, vooral in de grote steden, zijn de straathonden. Ze zijn er veel in dezelanden en ik kan het me van Brazilie ook nog wel herinnerenmaar deze zijn raar.Ze zijn er in grote getale maar willen NIKS van je. Niks, behalve gezelschap. Ze lopen met je mee en als je ergens gaat staan of zitten komen ze bij je chillen. Ze bedelen nooit en blaffen ook niet. Echt honden naar mijn smaak.

Tijd voor het fixen van de reis, de bustickets zijn schaars en de woestijd die we wilden bezoeken is overstroomd...HMMM niuew plan!

Tot gauw, schaats een rondje voor me,

Dikke kussen

Ps: Iemand een idee of mijn huis nog staat en ofmijn kat het luik al begrijpt?

Chile here I am

Ik ken het afscheid nemen op Schiphol maar al te goed, des te bizar was het om eens aan de andere kant van de douane te staan. Fijn dat julie er waren.

Mijn reis begon met een half uur vertraging naar Madrid en toen het personeel zich totaal geen zorgen leek te maken of ik mijn aansluiting ging halen, had er al een lampje moeten gaan branden. Eenmaal aangekomen in Madrid waren er maar liefst acht vluchten naar Santiago de Chille maar maar een met een vertraging van 2 uur. De mijne. Geeft niet, lekker lezen, wachten, ik heb immers drie maanden. De twee uur werden vier en uiteindelijk een geannuleerde vlucht. Dus met zijn allen achter de ene meneer van LAN aan, want als je in Spanje geen spaans spreekt, heb je pech, en een bus in. Op naar een hotel in de middle of nowhere. To make a long story short heb ik de nacht doorgebracht in Madrid en de volgende dag met veel heen en weer en vooral een gebrek aan informatie een vlucht gekregen naar Chili. Daar landde ik met maar liefst 16 uur vertraging om 2 uur s'nachts.

In Santiago wachtte Alex (inmiddels slapend) op me in het hostel. Fijn een broer, een bed, en vakantie!

Van Santiago heb ik helaas weinig mee gekregen, want na een reis van 33 uur en ik denk voor mijn druktemakerij ernatoe, was mijn lichaam even klaar. Ik heb vooral geslapen en gegeten en nu voel ik me weer het mannetje!

Gisteravond(zondag) zijn we aangekomen in Valpo(Vaparaiso). Deze UNESCO world herritage stad is indrukwekkend mooi, maar nog echt geaard ben ik niet.

Ik heb er nu een kleine week opzitten hier in Chile en moet nog steeds een beetje wennen. Het land is heel anders dan ik dacht en vooral zoveel groter. Natuurlijk had ik me wel gerealiseerd dat het land groot is, maar er niet bij stil gestaan dan alle steden ook echt groot zijn. Ik had toch eerder bedacht dat ik na Santiago kleinere dorpjes zou tegenkomen, maar ook alle steden langs de kust zijn groot.

Wat het plan is weet ik niet, niet Alex en mijn sterkste kant: het nemen van beslissingen...Maar zeer binennkort richting surf.

Denk aan jullie,

heel veel liefs x katje